Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)
- mastoras
- Αποσυνδεμένος
- Platinum Member
Λιγότερα
Περισσότερα
- Δημοσιεύσεις: 3810
- Ληφθείσες Ευχαριστίες 568
10 Χρόνια 8 Μήνες πριν #107955
από mastoras
Απαντήθηκε από mastoras στο θέμα Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)
Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.
- stergiosbik
- Αποσυνδεμένος
- Platinum Member
Λιγότερα
Περισσότερα
- Δημοσιεύσεις: 3304
- Ληφθείσες Ευχαριστίες 576
10 Χρόνια 8 Μήνες πριν #108000
από stergiosbik
Απαντήθηκε από stergiosbik στο θέμα Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)
Μηχανοδηγός του ΟΣΕ έδωσε το... τιμόνι του συρμού στην έφηβη κόρη του
Πανικός επικράτησε την περασμένη Κυριακή σε συρμό του Προαστιακού στη Λάρισα, όταν οι επιβάτες αντιλήφθηκαν ότι ο μηχανοδηγός του ΟΣΕ έδωσε το... τιμόνι του συρμού στην έφηβη κόρη του, ενώ το τρένο ήταν γεμάτο κόσμο.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας, στις διαμαρτυρίες των επιβατών δόθηκε η απίθανη απάντηση από τον ελεγκτή της αμαξοστοιχίας: «Μα είναι πανεύκολη υπόθεση να οδηγείς τρένο. Και αφού την επιτηρεί άλλωστε την κόρη του, δεν τον βλέπετε που είναι δίπλα της;»
Σύμφωνα με την καταγγελία μιας επιβάτιδας, το τρένο της Κυριακής των 6:27 από Νέους Πόρους ήταν γεμάτο κόσμο. Εκείνοι που κάθονταν στο πρώτο βαγόνι είδαν την κοπέλα να μπαίνει στον θάλαμο του μηχανοδηγού.
Κάθισε για λίγο στη θέση του συνοδηγού αλλά στη συνέχεια ο πατέρας της της παραχώρησε το κάθισμα του οδηγού και η κοπέλα ανέλαβε να οδηγήσει το τρένο μετά τον σιδηροδρομικό σταθμό Ραψάνης.
Σύμφωνα, πάντως, με μαρτυρίες άλλων επιβατών, η κοπέλα οδήγησε καλά τον συρμό, εκτός από ένα απότομο φρενάρισμα που έκανε λίγο πριν το τούνελ των Τεμπών.
Ωστόσο, μετά τις έντονες διαμαρτυρίες των επιβατών που κάθονταν στις πρώτες θέσεις και είδαν το περιστατικό αναγκάστηκε να επιστρέψει στην θέση του συνοδηγού.
news.in.gr/perierga/article/?aid=1231262860
Αμα ομως του δωσουν τα παπουτσια στο χερι-απολυση-θα σκουζει για το κακο κρατος που κυνηγαει τους εργαζομενους!
Πανικός επικράτησε την περασμένη Κυριακή σε συρμό του Προαστιακού στη Λάρισα, όταν οι επιβάτες αντιλήφθηκαν ότι ο μηχανοδηγός του ΟΣΕ έδωσε το... τιμόνι του συρμού στην έφηβη κόρη του, ενώ το τρένο ήταν γεμάτο κόσμο.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας, στις διαμαρτυρίες των επιβατών δόθηκε η απίθανη απάντηση από τον ελεγκτή της αμαξοστοιχίας: «Μα είναι πανεύκολη υπόθεση να οδηγείς τρένο. Και αφού την επιτηρεί άλλωστε την κόρη του, δεν τον βλέπετε που είναι δίπλα της;»
Σύμφωνα με την καταγγελία μιας επιβάτιδας, το τρένο της Κυριακής των 6:27 από Νέους Πόρους ήταν γεμάτο κόσμο. Εκείνοι που κάθονταν στο πρώτο βαγόνι είδαν την κοπέλα να μπαίνει στον θάλαμο του μηχανοδηγού.
Κάθισε για λίγο στη θέση του συνοδηγού αλλά στη συνέχεια ο πατέρας της της παραχώρησε το κάθισμα του οδηγού και η κοπέλα ανέλαβε να οδηγήσει το τρένο μετά τον σιδηροδρομικό σταθμό Ραψάνης.
Σύμφωνα, πάντως, με μαρτυρίες άλλων επιβατών, η κοπέλα οδήγησε καλά τον συρμό, εκτός από ένα απότομο φρενάρισμα που έκανε λίγο πριν το τούνελ των Τεμπών.
Ωστόσο, μετά τις έντονες διαμαρτυρίες των επιβατών που κάθονταν στις πρώτες θέσεις και είδαν το περιστατικό αναγκάστηκε να επιστρέψει στην θέση του συνοδηγού.
news.in.gr/perierga/article/?aid=1231262860
Αμα ομως του δωσουν τα παπουτσια στο χερι-απολυση-θα σκουζει για το κακο κρατος που κυνηγαει τους εργαζομενους!
Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.
- stratis 1
- Αποσυνδεμένος
- Platinum Member
10 Χρόνια 8 Μήνες πριν - 10 Χρόνια 8 Μήνες πριν #108002
από stratis 1
Απαντήθηκε από stratis 1 στο θέμα Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)
Στεργιε τα τρένα δεν έχουν τιμόνι.
Ο ελεγκτής εχει δικιο.
Ο ελεγκτής εχει δικιο.
Last edit: 10 Χρόνια 8 Μήνες πριν by stratis 1.
Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.
- stergiosbik
- Αποσυνδεμένος
- Platinum Member
Λιγότερα
Περισσότερα
- Δημοσιεύσεις: 3304
- Ληφθείσες Ευχαριστίες 576
10 Χρόνια 8 Μήνες πριν #108004
από stergiosbik
Σωστος!!!!!
Ειναι προβοκατσια της τροικας για να βαλει στο στοχαστρο τους μηχανοδηγους!
Δε θα περασει ομως!
Απαντήθηκε από stergiosbik στο θέμα Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)
stratis 1 έγραψε: Στεργιε τα τρένα δεν έχουν τιμόνι.
Ο ελεγκτής εχει δικιο.
Σωστος!!!!!
Ειναι προβοκατσια της τροικας για να βαλει στο στοχαστρο τους μηχανοδηγους!
Δε θα περασει ομως!
Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.
- stergiosbik
- Αποσυνδεμένος
- Platinum Member
Λιγότερα
Περισσότερα
- Δημοσιεύσεις: 3304
- Ληφθείσες Ευχαριστίες 576
10 Χρόνια 8 Μήνες πριν #108088
από stergiosbik
Πιστευω οτι τελικα θα γινουν επιχειρησεις πολυ μικρης εκτασης γιατι τα πραγματα δεν ειναι απλα.
Ιδιως αν αληθευουν τα νεα περι αποστολης κ αλλων Ρωσικων πλοιων στην περιοχη τα πραγματα περιπλεκονται πολυ.
Μπορει βεβαια να ειναι απλες κινησεις στην σκακιερα αλλα με τοσες δυναμεις εκει κατω,αν γινει μια στραβη τοτε ας βαλει ο Θεος το χερι του.
Απαντήθηκε από stergiosbik στο θέμα Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)
mastoras έγραψε: Αιντε καλή αρχή .........
Να βάλουμε καμιά κονσέρβα στην άκρη, η μακριά είμαστε ακόμα ?
Πιστευω οτι τελικα θα γινουν επιχειρησεις πολυ μικρης εκτασης γιατι τα πραγματα δεν ειναι απλα.
Ιδιως αν αληθευουν τα νεα περι αποστολης κ αλλων Ρωσικων πλοιων στην περιοχη τα πραγματα περιπλεκονται πολυ.
Μπορει βεβαια να ειναι απλες κινησεις στην σκακιερα αλλα με τοσες δυναμεις εκει κατω,αν γινει μια στραβη τοτε ας βαλει ο Θεος το χερι του.
Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.
- stergiosbik
- Αποσυνδεμένος
- Platinum Member
Λιγότερα
Περισσότερα
- Δημοσιεύσεις: 3304
- Ληφθείσες Ευχαριστίες 576
10 Χρόνια 8 Μήνες πριν #108111
από stergiosbik
Απαντήθηκε από stergiosbik στο θέμα Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)
Ρέκβιεμ για ένα «γουρούνι»
Καλοκαιράκι του 2007. Ιούλιος, βράδυ Παρασκευής. Γλυκιά νύχτα, ξάστερη, πριν να μας χτυπήσει το τσουνάμι της κρίσης. Η Αθήνα πλημμυρισμένη κέφι και ζωή. Τα τραπεζάκια έξω, γεμάτα. Τα εφηβάκια βγαίναν ραντεβού. Ήταν 11, κι ένα παλληκαράκι λίγο μεγαλύτερο, 24 χρονών, ετοιμαζόταν να πάει στο δικό του ραντεβού – με τον θάνατο.
Ήταν αστυνομικός. Είχε υπηρεσία στη συναυλία που γίνονταν στο γήπεδο του Baseball. Στη σκηνή θα ανέβαινε η αφρόκρεμα του ελληνικού ροκ. Το παλληκαράκι, πηγαίνοντας να συναντήσει τον θάνατο, μπορεί να είχε βάλει το CD από τα «Διάφανα Κρίνα» που θα έπαιζαν εκείνη τη νύχτα και να σιγοτραγουδούσε μαζί τους: «Τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου». Δεν ήξερε ότι σε λίγο θα «παραχωρούσε τις πληγές του, να εξασκηθούν οι μανιακοί και οι αρχάριοι”.
Είχε και έναν συνάδελφο παρέα. Λίγο μεγαλύτερος εκείνος, παιδιά και οι δύο. Στην είσοδο του γηπέδου συνάντησαν τα «άλλα» παιδιά. Ίδιας πάνω - κάτω ηλικίας. Μπορεί να ήταν συμμαθητές στο σχολείο, μπορεί να παίζαν στις ίδιες γειτονιές, μπορεί να αγαπούσαν τα ίδια κορίτσια. Τώρα όμως εκπροσωπούσαν δύο κόσμους. Ο ένας είχε τη στολή της αστυνομίας. Δηλαδή του μπάτσου, του γουρουνιού, του δολοφόνου. Ο άλλος κόσμος είχε τη στολή του «αντεξουσιαστή».
Η συνέχεια είναι γνωστή. Χωρίς κανέναν λόγο, χωρίς καμία αφορμή, 30 περίπου στολές αντεξουσιαστών επιτέθηκαν σε δύο στολές αστυνομικών. Οι αστυνομικοί είχαν και περίστροφα. Κανένας τους δεν τράβηξε. Πώς να ρίξεις σε παιδιά της ηλικίας σου… Οι αντεξουσιαστές είχαν λοστούς και σιδερογροθιές. Τις τράβηξαν. Και σακάτεψαν τις δύο μισητές στολές χωρίς να σκεφτούν ότι μέσα ήταν συμμαθητές τους.
Ο ένας αστυνομικός «γλύτωσε» με βαρειά κατάγματα. Ο άλλος ήταν από τότε στην εντατική, κλινικά νεκρός. Το «κλινικά» σβύστηκε προχθές. Το παλληκαράκι των 24 που τώρα θα ήταν 30 (αλήθεια, μεγαλώνουν οι κλινικά νεκροί έφυγε απ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να ξέρει γιατί. Καμιά διαδήλωση για χάρη του. Καμιά δήλωση πολιτικού. Στην κηδεία, η μάνα του θα κλαίει βουβά. 6 χρόνια είχε μια μικρή ελπίδα. Τώρα, είναι κι αυτή νεκρή. Θα είναι μερικοί συγγενείς και συνάδελφοι. Ανάμεσά τους κάποιος που σε έναν μήνα, σε έναν χρόνο, κανείς δεν ξέρει πότε, θα πάει στο δικό του ραντεβού με τον θάνατο, όπως πήγαν τόσοι και τόσοι, πριν το παλληκαράκι. Κι αυτός, χωρίς να ξέρει το γιατί. (Θυμάται κανείς μας έστω και έναν από τους 100 περίπου αστυνομικούς που τα τελευταία χρόνια σκοτώθηκαν σε ώρα υπηρεσίας; Ας πούμε, τα ονόματα Γιώργος Ανδριτσόπουλος, Γιάννης Ευαγγελινέλης, σας λένε κάτι
Κανένας δημοσιογράφος δεν ασχολήθηκε με τη ζωή του, κανένας δεν νοιάστηκε για το ποιος ήταν, ποιους αγαπούσε, τι όνειρα έκανε. Κανένας «αρμόδιος» δεν τηλεφώνησε στη μάνα του να την ρωτήσει πώς ένοιωθε αυτά τα 6 χρόνια που χάιδευε το κεφάλι του γιου της στην εντατική κι εκείνος δεν αποκρίνονταν. Κανένας δεν θα γράψει ποτέ, σε κανένα τοίχο το σύνθημα «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφονημένοι». Αστυνομικός, άρα αναλώσιμος, ε;
Αν άξιζε να κάνουμε μια διαδήλωση, αν άξιζε να βγούμε στους δρόμους για κάτι, αυτό θα ήταν για να φωνάξουμε με όσο οξυγόνο μπορούμε να μαζέψουμε στα πνευμόνια μας: «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΙΣΟΣ!» Δεν έχει μέλλον αυτή η χώρα, ούτε αυτό το έθνος, αν τα παιδιά μας αλληλοσκοτώνονται. Δεν θα έχουμε ούτε παρόν, αν συνεχίσουμε να ανήκουμε στους στρατούς μας, στις φατρίες μας, στις συντεχνίες μας, στις κλίκες μας. Κι αν όλους τους άλλους τους βλέπουμε σαν εχθρούς. Επέσατε θύματα, αδέρφια εσείς, σε άνιση μάχη κι αγώνα. Κι εσείς και οι άλλοι. Και το παλληκαράκι που έφυγε προχθές κι ο Γρηγορόπουλος. Αλλά κι ο Κορκονέας. Είναι ΟΛΟΙ θύματα! Είναι όλοι τους, είμαστε όλοι μας, οι παράπλευρες απώλειες μιας εξουσίας που σκηνοθετεί μάχες στα Εξάρχεια και στις ροκ συναυλίες για αντιπερισπασμό. Για να νομίζεις ότι εχθροί είναι οι δύο στολές, και να σου τραβάει την προσοχή από το πραγματικό πεδίο της μάχης. Μόνο που σ’ αυτό το πεδίο - τι περίεργο! - δεν υπάρχει μάχη. Τα δήθεν «επιτελεία των αντιπάλων» τα έχουν βρει, γιατί είναι πολλά τα κλοπιμαία, Άρη.
www.athensvoice.gr/article/city-news-voi...8D%CE%BD%CE%B9%C2%BB
Καλοκαιράκι του 2007. Ιούλιος, βράδυ Παρασκευής. Γλυκιά νύχτα, ξάστερη, πριν να μας χτυπήσει το τσουνάμι της κρίσης. Η Αθήνα πλημμυρισμένη κέφι και ζωή. Τα τραπεζάκια έξω, γεμάτα. Τα εφηβάκια βγαίναν ραντεβού. Ήταν 11, κι ένα παλληκαράκι λίγο μεγαλύτερο, 24 χρονών, ετοιμαζόταν να πάει στο δικό του ραντεβού – με τον θάνατο.
Ήταν αστυνομικός. Είχε υπηρεσία στη συναυλία που γίνονταν στο γήπεδο του Baseball. Στη σκηνή θα ανέβαινε η αφρόκρεμα του ελληνικού ροκ. Το παλληκαράκι, πηγαίνοντας να συναντήσει τον θάνατο, μπορεί να είχε βάλει το CD από τα «Διάφανα Κρίνα» που θα έπαιζαν εκείνη τη νύχτα και να σιγοτραγουδούσε μαζί τους: «Τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου». Δεν ήξερε ότι σε λίγο θα «παραχωρούσε τις πληγές του, να εξασκηθούν οι μανιακοί και οι αρχάριοι”.
Είχε και έναν συνάδελφο παρέα. Λίγο μεγαλύτερος εκείνος, παιδιά και οι δύο. Στην είσοδο του γηπέδου συνάντησαν τα «άλλα» παιδιά. Ίδιας πάνω - κάτω ηλικίας. Μπορεί να ήταν συμμαθητές στο σχολείο, μπορεί να παίζαν στις ίδιες γειτονιές, μπορεί να αγαπούσαν τα ίδια κορίτσια. Τώρα όμως εκπροσωπούσαν δύο κόσμους. Ο ένας είχε τη στολή της αστυνομίας. Δηλαδή του μπάτσου, του γουρουνιού, του δολοφόνου. Ο άλλος κόσμος είχε τη στολή του «αντεξουσιαστή».
Η συνέχεια είναι γνωστή. Χωρίς κανέναν λόγο, χωρίς καμία αφορμή, 30 περίπου στολές αντεξουσιαστών επιτέθηκαν σε δύο στολές αστυνομικών. Οι αστυνομικοί είχαν και περίστροφα. Κανένας τους δεν τράβηξε. Πώς να ρίξεις σε παιδιά της ηλικίας σου… Οι αντεξουσιαστές είχαν λοστούς και σιδερογροθιές. Τις τράβηξαν. Και σακάτεψαν τις δύο μισητές στολές χωρίς να σκεφτούν ότι μέσα ήταν συμμαθητές τους.
Ο ένας αστυνομικός «γλύτωσε» με βαρειά κατάγματα. Ο άλλος ήταν από τότε στην εντατική, κλινικά νεκρός. Το «κλινικά» σβύστηκε προχθές. Το παλληκαράκι των 24 που τώρα θα ήταν 30 (αλήθεια, μεγαλώνουν οι κλινικά νεκροί έφυγε απ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να ξέρει γιατί. Καμιά διαδήλωση για χάρη του. Καμιά δήλωση πολιτικού. Στην κηδεία, η μάνα του θα κλαίει βουβά. 6 χρόνια είχε μια μικρή ελπίδα. Τώρα, είναι κι αυτή νεκρή. Θα είναι μερικοί συγγενείς και συνάδελφοι. Ανάμεσά τους κάποιος που σε έναν μήνα, σε έναν χρόνο, κανείς δεν ξέρει πότε, θα πάει στο δικό του ραντεβού με τον θάνατο, όπως πήγαν τόσοι και τόσοι, πριν το παλληκαράκι. Κι αυτός, χωρίς να ξέρει το γιατί. (Θυμάται κανείς μας έστω και έναν από τους 100 περίπου αστυνομικούς που τα τελευταία χρόνια σκοτώθηκαν σε ώρα υπηρεσίας; Ας πούμε, τα ονόματα Γιώργος Ανδριτσόπουλος, Γιάννης Ευαγγελινέλης, σας λένε κάτι
Κανένας δημοσιογράφος δεν ασχολήθηκε με τη ζωή του, κανένας δεν νοιάστηκε για το ποιος ήταν, ποιους αγαπούσε, τι όνειρα έκανε. Κανένας «αρμόδιος» δεν τηλεφώνησε στη μάνα του να την ρωτήσει πώς ένοιωθε αυτά τα 6 χρόνια που χάιδευε το κεφάλι του γιου της στην εντατική κι εκείνος δεν αποκρίνονταν. Κανένας δεν θα γράψει ποτέ, σε κανένα τοίχο το σύνθημα «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφονημένοι». Αστυνομικός, άρα αναλώσιμος, ε;
Αν άξιζε να κάνουμε μια διαδήλωση, αν άξιζε να βγούμε στους δρόμους για κάτι, αυτό θα ήταν για να φωνάξουμε με όσο οξυγόνο μπορούμε να μαζέψουμε στα πνευμόνια μας: «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΙΣΟΣ!» Δεν έχει μέλλον αυτή η χώρα, ούτε αυτό το έθνος, αν τα παιδιά μας αλληλοσκοτώνονται. Δεν θα έχουμε ούτε παρόν, αν συνεχίσουμε να ανήκουμε στους στρατούς μας, στις φατρίες μας, στις συντεχνίες μας, στις κλίκες μας. Κι αν όλους τους άλλους τους βλέπουμε σαν εχθρούς. Επέσατε θύματα, αδέρφια εσείς, σε άνιση μάχη κι αγώνα. Κι εσείς και οι άλλοι. Και το παλληκαράκι που έφυγε προχθές κι ο Γρηγορόπουλος. Αλλά κι ο Κορκονέας. Είναι ΟΛΟΙ θύματα! Είναι όλοι τους, είμαστε όλοι μας, οι παράπλευρες απώλειες μιας εξουσίας που σκηνοθετεί μάχες στα Εξάρχεια και στις ροκ συναυλίες για αντιπερισπασμό. Για να νομίζεις ότι εχθροί είναι οι δύο στολές, και να σου τραβάει την προσοχή από το πραγματικό πεδίο της μάχης. Μόνο που σ’ αυτό το πεδίο - τι περίεργο! - δεν υπάρχει μάχη. Τα δήθεν «επιτελεία των αντιπάλων» τα έχουν βρει, γιατί είναι πολλά τα κλοπιμαία, Άρη.
www.athensvoice.gr/article/city-news-voi...8D%CE%BD%CE%B9%C2%BB
Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.294 δευτερόλεπτα