Φρεντερίκ Μπουασονά: η Ελλάδα με τη ματιά του

δεν ξερω ποσο ευκολα μπορεις να βγαλεις συμπερασματ απ αυτο ...μια και σιγουρα δεν ειμαστε ενα φωτογραφικο σαιτ γι αυτο και η προταση μου ηταν συγκεκριμενη και εν μερει περιορισμενη κανοντας αναφορα μονο για Ελληνες .
η εποχη δυστυχως ειναι εντελως ακαταλληλη για να ενδιαφερθει καποιος για την τεχνη
αλλα και ισως μια καλη ευκαιρεια (αν ισχυει το οτι η τεχνη ακμαζει σε περιοδους κρισης) για να αναδειχθουν νεες μορφες και νεοι καλλιτεχνες

αυτοί είναι (για κάποιους από μας) οι παππούδες μας, για τους περισσότερους οι προ-παππούδες και γιαγιάδες μας. Αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι δεν υπάρχουν πιά. Αυτοί πόλέμησαν στην Αλβανία, αυτοί άφησαν και "μαύρες" μέρες. Λίγα, ελάχιστα θυμίζουν εκέινα τα χωματα, ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ. Δεν ήταν εύκολη η ζωή τους, όμως καμαρώνουν, στέκονται ορθοί και περήφανοι. Τους έλειπαν πολλά, είχαν περισσότερα. Η ζωή πάει μονάχα μπροστά και τη ζωή του τότε, που μπορούμε σήμερα να θαυμάζουμε και να μας φάινεται τόσο ξένη και μακρινή, είναι μονάχα 100 χρόνια πίσω..
Μιά συνηθισμένη ευχή... "να τα εκατοστήσεις"....
Δε θέλει φόβο η ζωή... ούτε μιζέρια, προσπάθεια να στεκόμαστε όρθιοι, να φτάσουμε ικανοποιημένοι σ ενα τέλος, που θα νοιώθουμε γεμάτοι από την αίσθηση πως ζήσαμε...

Είχε πέσει στα χέρια μου πριν χρόνια ένα βιβλίο Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΑΣΟΝΑ, φοβερές φωτογραφίες, νομίζω ο πρώτος που φωτογράφισε τον Όλυμπο.