Θέρμανση στις εποχές των "Ισχνών Αγελάδων"

Εγώ που την άνοιξη έβαλα κέλυφος, είναι η πρώτη φορά μετά από 23 χρόνια που απολαμβάνω το σπίτι μου χειμώνα!!

Τον πατέρα μου, που έχει σχέση με το χώρο των κατασκευών, τον θυμάμαι να λέει πάντα: "Καλό μπετατζή πάρε για να μην πέσει η οικοδομή και καλό υδραυλικό για να μην πλημμυρίσει".
Τον θυμάμαι να μαλώνει με τον έμπορο γιατί τα σίδερα είχαν σκουριά σε κάποια σημεία. Να τρελαίνεται με τους σιδεράδες γιατί με τα χρόνια άρχισαν να βαριούνται και να κοιτάνε την ευκολία τους, χρησιμοποιώντας στράντζα.
Να τα βάζει με την εταιρία σκυροδέματος γιατί η ποιότητα ήταν έστω και λίγο χειρότερη απ' αυτή που προβλέπεται. Να τρέχει σας τρελός να πάρει δοκίμια, να προσπαθήσει να πείσει ότι δε ρίχνεις πλάκα με 42 υπό σκιά.
Και μεγαλώνοντας εγώ, να τον ρωτάω με απορία γιατί όλα αυτά. Να έρχεται ο άλλος και να ενδιαφέρεται για το πλακάκι, την επένδυση πέτρας στους εσωτερικούς τοίχους και τους δερμάτινους διακόπτες. Ολα για τη μόστρα. Απορούσα γιατί δεν κοιτούσε ποτέ το περιτύλιγμα, αυτό που ζητούσε ο κόσμος.
Και τώρα που φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, αναρωτιέμαι ποιος είχε δίκιο; Εγώ ή εκείνος; Ευτυχώς, αποφεύγει να ανοίξει κουβέντα για τέτοια θέματα, αλλά ένα χαμόγελο με νόημα το σκάει που και που...

Είμαστε σε ΝΕΕΣ εποχές. Το πιστεύω πραγματικά αυτό. Η σοβαρότητα, η μόρφωση ΚΑΙ παράλληλα ο επαγγελματισμός θα βρούνε τη θέση που τους αρμόζει.
Οι νέοι άνθρωποι που ήδη μπήκαν και όλο μπαίνουν στη ζωή και θα παίρνουν τις θέσεις που πρέπει στο κοινωνικό ιστό, θα φτιάξουν (κατ ανάγκη) νέα πρότυπα.
Πολλοί από εμάς τους παλιότερους, θα προσαρμοστούν όσο μπορούν και με τη πέιρα και την εμπειρία θα βοηθήσουν σ αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων.
Θα είναι στην ουσια σα να ξεκινάνε από την αρχή μιά προσπάθεια (πράγμα όχι και τόσο εύκολο..)
Όμως έτσι ή αλλιώς, η ζωή πάντοτε πάει μπροστά.
Διαφωνεί κάποιος πως το άρπα- κόλλα έχει μειωθεί? Πόσο? Δε μπορώ να απαντήσω, όσο όμως λιγάκι και να ναι είναι κέρδος.
Η λιτότητα που επιβλήθηκε (αναγκαστικά σε κάποιο βαθμό) περιόρισε με το ζόρι ένα κομμάτι υπερβολής.
Το κακό είναι πως έφτασε στο άλλο άκρο.
Όμως δεν αντέχουν ούτε οι ίδιοι οι Γερμανοί, ούτε η τρόικα μια συνεχή λιτότητα σε όλο το κόσμο.
Δεν αντέχουν μιά υπερβολική φορολόγηση επ άπειρο για να παίρνουν πίσω τα "δανεικά" Τα δανεικά είναι νούμερα, η παραγωγή όμως των εργοστασίων της Γερμανίας, ζωή γι αυτούς.
Ακόμα κι αν τους δίναμε αύριο το πρωί όλα τα δανεικά, αν σταματούσαμε ν αναπνέουμε για να πληρώσουμε, μηδενίζοντας τη κατανάλωση αυτοκινήτων και τηλεοράσεων, πιστεύεται πως θα ταν καλά?
Όμως έπρεπε να πληρώνουμε και 100-200.000 μαιμού συντάξεις για να χουμε καταναλωτές?
Πιστεύω πως ζούμε στα όρια της απόλυτης υπερβολής. Θα μετριάσει θέλει δε θέλει η κατάσταση για όλους.
Αλλά θα λειτουργήσουν και διαφορετικά τα πράγματα. Όσοι περιμένουν επιδομα τυφλότητας, σύνταξη του πεθαμένου, ας ψάξουν κάτι καινούργιο.
Αυτά τα παλιά θα πεθάνουν λόγω ανάγκης.
Όσοι έμποροι και επαγγελματίες επιστήμονες, θεώρησαν πως το πτυχίο απλά εξασφαλίζει μιά θέση στο δημόσιο, ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εξαπάτηση και προσωπικό εύκολο κέρδος, καλό είναι να δουν προσεκτικότερα την υγιή ένταξη τους στο κοινωνικό σύνολο, ν ακούσουν της ανάγκες του και να οσίσουν τη σωστή θέση τους που είναι αυτή που χρειάζεται ο απλός καθημερινός κόσμος.
Περισσότερο κέρδος από περισσότερη δουλειά κι όχι μεγαλύτερο ποσοστό είναι ο νέος κανόνας.
Εμένα μπορεί να με ξεγελάσεις, όμως κάποια στιγμή θα καταλάβω. Μπορέις να με ξεγελάσεις είτε είσαι υπάλληλος, είτε επιχειρηματίας.
Όμως ένα "όνομα" χτίζεται με δουλειά και συνέπεια σε 10 χρόνια και χάνεται με λάθος λειτουργία και συμπεριφορά σε 10 μέρες.
Πάντα ίσχυε, τώρα θα βρει σιγά σιγά περισσότερο τη θέση του.
Δε θα αλλάξουν όλα με μιάς.
Αν όμως ήμασταν εγωιστές και ανεύθυνοι σα λαός 10 φορές τη μέρα καθένας μας, δηλαδή η κοινωνία μας είχε 100.000.000 ανευθυνότητες την ημέρα και κόψει έκαστος από μας 1 ανευθυνότητα τη μέρα...... θα μειωθούν από τα 100 στα 90.000.000.... ΚΕΡΔΟΣ... 10.000.000 ανευθυνότητες λιγότερες τη μέρα σ αυτό τον Ελληνικό λαό μας.... ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΧΗ.

tas έγραψε: Τον πατέρα μου, που έχει σχέση με το χώρο των κατασκευών, τον θυμάμαι να λέει πάντα: "Καλό μπετατζή πάρε για να μην πέσει η οικοδομή και καλό υδραυλικό για να μην πλημμυρίσει".
Τον θυμάμαι να μαλώνει με τον έμπορο γιατί τα σίδερα είχαν σκουριά σε κάποια σημεία. Να τρελαίνεται με τους σιδεράδες γιατί με τα χρόνια άρχισαν να βαριούνται και να κοιτάνε την ευκολία τους, χρησιμοποιώντας στράντζα.
Να τα βάζει με την εταιρία σκυροδέματος γιατί η ποιότητα ήταν έστω και λίγο χειρότερη απ' αυτή που προβλέπεται. Να τρέχει σας τρελός να πάρει δοκίμια, να προσπαθήσει να πείσει ότι δε ρίχνεις πλάκα με 42 υπό σκιά.
Και μεγαλώνοντας εγώ, να τον ρωτάω με απορία γιατί όλα αυτά. Να έρχεται ο άλλος και να ενδιαφέρεται για το πλακάκι, την επένδυση πέτρας στους εσωτερικούς τοίχους και τους δερμάτινους διακόπτες. Ολα για τη μόστρα. Απορούσα γιατί δεν κοιτούσε ποτέ το περιτύλιγμα, αυτό που ζητούσε ο κόσμος.
Και τώρα που φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, αναρωτιέμαι ποιος είχε δίκιο; Εγώ ή εκείνος; Ευτυχώς, αποφεύγει να ανοίξει κουβέντα για τέτοια θέματα, αλλά ένα χαμόγελο με νόημα το σκάει που και που...

Απλά θα ήθελα μια μέρα να γνώριζα τον πατέρα σου, και να υποκληθώ μπροστά του φίλε !!!!

mastoras έγραψε:

tas έγραψε: Τον πατέρα μου, που έχει σχέση με το χώρο των κατασκευών, τον θυμάμαι να λέει πάντα: "Καλό μπετατζή πάρε για να μην πέσει η οικοδομή και καλό υδραυλικό για να μην πλημμυρίσει".
Τον θυμάμαι να μαλώνει με τον έμπορο γιατί τα σίδερα είχαν σκουριά σε κάποια σημεία. Να τρελαίνεται με τους σιδεράδες γιατί με τα χρόνια άρχισαν να βαριούνται και να κοιτάνε την ευκολία τους, χρησιμοποιώντας στράντζα.
Να τα βάζει με την εταιρία σκυροδέματος γιατί η ποιότητα ήταν έστω και λίγο χειρότερη απ' αυτή που προβλέπεται. Να τρέχει σας τρελός να πάρει δοκίμια, να προσπαθήσει να πείσει ότι δε ρίχνεις πλάκα με 42 υπό σκιά.
Και μεγαλώνοντας εγώ, να τον ρωτάω με απορία γιατί όλα αυτά. Να έρχεται ο άλλος και να ενδιαφέρεται για το πλακάκι, την επένδυση πέτρας στους εσωτερικούς τοίχους και τους δερμάτινους διακόπτες. Ολα για τη μόστρα. Απορούσα γιατί δεν κοιτούσε ποτέ το περιτύλιγμα, αυτό που ζητούσε ο κόσμος.
Και τώρα που φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, αναρωτιέμαι ποιος είχε δίκιο; Εγώ ή εκείνος; Ευτυχώς, αποφεύγει να ανοίξει κουβέντα για τέτοια θέματα, αλλά ένα χαμόγελο με νόημα το σκάει που και που...

Απλά θα ήθελα μια μέρα να γνώριζα τον πατέρα σου, και να υποκληθώ μπροστά του φίλε !!!!

Πρόσεχε μόνο μη σε αγγαρέψει, γιατί και στα 69 του όλο και κάτι βρίσκει να μαστορέψει...