Ενδιαφέροντα Άρθρα - Δημοσιεύσεις - Αναλύσεις

Χρυσάφι από τα σκουπίδια – Κέρδη δισεκατομμυρίων και χιλιάδες θέσεις εργασίας


Τα κράτη μέλη με τις κορυφαίες επιδόσεις επιτυγχάνουν ποσοστά ανακύκλωσης μέχρι και 70%, οπότε πρακτικώς δεν θάβουν σκουπίδια, ενώ άλλα κράτη χρησιμοποιούν την υγειονομική ταφή για να διαθέτουν περισσότερο από τα τρία τέταρτα της ποσότητας των αποβλήτων τους.

Με ποιον τρόπο εκείνοι που έχουν τις καλύτερες επιδόσεις έχουν μετατρέψει τα απόβλητα από πρόβλημα σε πόρο; Μια νέα έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σήμερα εξηγεί ότι αυτό επιτυγχάνεται με συνδυασμό οικονομικών μέσων.

Ένα μίγμα φόρων και απαγορεύσεων της ταφής και αποτέφρωσης των αποβλήτων, μηχανισμών απόδοσης ευθύνης στον παραγωγό και πληρωμής για όσα πετάς αποδεικνύεται ότι αποτελούν τα πλέον αποτελεσματικά μέσα για να στραφούν οι ροές αποβλήτων σε πλέον αειφόρες διαδρομές. Προκειμένου η ΕΕ να επιτύχει τους στόχους που τάσσονται στον Χάρτη πορείας για την απόδοση των πόρων – μηδενική ταφή, μεγιστοποίηση της ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης και περιορισμό της ενεργειακής ανάκτησης στα μη ανακυκλώσιμα απόβλητα – τα ανωτέρω οικονομικά μέσα χρειάζεται να χρησιμοποιηθούν ευρύτερα και σε όλα τα κράτη μέλη.

Η εμπειρία στα κράτη μέλη δείχνει ότι ένας συνδυασμός από τα ακόλουθα μέσα αποτελεί τον καλύτερο τρόπο βελτίωσης της διαχείρισης των αποβλήτων:

-Φόροι και/ή απαγορεύσεις της ταφής και αποτέφρωσης αποβλήτων – τα αποτελέσματα της μελέτης είναι κατηγορηματικά: τα ποσοστά ταφής και αποτέφρωσης έχουν μειωθεί στις χώρες όπου απαγορεύσεις ή φόροι έχουν αυξήσει τις δαπάνες για την ταφή και αποτέφρωση αποβλήτων.

-Οι μηχανισμοί «πληρωμής για όσα πετάς» έχουν αποδειχθεί πολύ αποδοτικοί στην πρόληψη της δημιουργίας αποβλήτων και στην ενθάρρυνση των πολιτών να συμμετέχουν στη διαλογή κατά τη συλλογή αποβλήτων.

-Οι μηχανισμοί απόδοσης ευθύνης στον παραγωγό έχουν επιτρέψει σε διάφορα κράτη μέλη να συγκεντρώσουν και αναδιανείμουν τα χρήματα που είναι αναγκαία για τη βελτίωση της συλλογής και ανακύκλωσης κατόπιν διαλογής. Η απόδοση όμως συγκριτικά με το κόστος και η διαφάνεια ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό μεταξύ κρατών μελών και μεταξύ ροών αποβλήτων, ώστε οι ανωτέρω μηχανισμοί χρειάζονται προσεκτικό σχεδιασμό και παρακολούθηση.

Σημαντικές διαφορές μεταξύ κρατών μελών

Στη διαχείριση των αποβλήτων υφίστανται μεταξύ των κρατών μελών σημαντικές διαφορές. Σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύθηκε από την Eurostat στις 27 Μαρτίου, τα έξι πλέον προηγμένα κράτη μέλη – το Βέλγιο, η Δανία, η Γερμανία, η Αυστρία, η Σουηδία και οι Κάτω Χώρες – θάβουν ποσοστό μικρότερο από 3% των αστικών τους απορριμμάτων.

Στο άλλο άκρο, 9 κράτη μέλη εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την υγειονομική ταφή για ποσοστό περισσότερο από 75% των αστικών τους απορριμμάτων. Πρόσφατα στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Eurostat δείχνουν ότι σε ορισμένα νέα κράτη μέλη συντελείται συνεχής πρόοδος, τα δε ποσοστά ανακύκλωσης αυξάνουν ταχέως. Η παραγωγή αστικών απορριμμάτων έχει επίσης μειωθεί σε διάφορα κράτη μέλη, ίσως εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης.

Χρειάζονται οικονομικά μέσα για την επίτευξη των στόχων της ΕΕ

Η μίμηση εφαρμογής των εν λόγω μέσων σε όλα τα κράτη μέλη θα είναι αναγκαία ώστε η ΕΕ να επιτύχει τους στόχους που τάσσονται στην ενωσιακή νομοθεσία περί αποβλήτων και τους στόχους της Ένωσης για τον βαθμό απόδοσης στη χρήση πόρων. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η δυνατότητα μετατροπής της χρήσης των μέσων αυτών σε νομικώς δεσμευτική σε ορισμένες περιπτώσεις θα εκτιμηθεί στην ανασκόπηση των ενωσιακών στόχων για τα απόβλητα το 2014. Η Επιτροπή περιλαμβάνει επίσης την άρτια διαχείριση των αποβλήτων στις προϋποθέσεις είσπραξης ορισμένων ευρωπαϊκών ενισχύσεων.

Τα απόβλητα αποτελούν ορθή επιχειρηματική δραστηριότητα

Στο μεταξύ, η Επιτροπή ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν αποτελεσματικότερα την ισχύουσα νομοθεσία για τα απόβλητα. Οι κλάδοι διαχείρισης και ανακύκλωσης των αποβλήτων στην ΕΕ παρουσίασαν κύκλο εργασιών ύψους 145 δις € το 2008, αντιπροσωπεύοντας περί τα 2 εκατ. θέσεις εργασίας.

Η πλήρης συμμόρφωση με την ενωσιακή πολιτική αποβλήτων θα μπορούσε να δημιουργήσει συμπληρωματικώς επιπλέον 400.000 θέσεις εργασίας μέσα στην ΕΕ και επιπλέον ετήσιο κύκλο εργασιών 42 δις €. Η βελτιωμένη διαχείριση των αποβλήτων θα συνέβαλε στην επίτευξη διαφόρων αντικειμενικών σκοπών και στόχων της στρατηγικής Ευρώπη 2020 για έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη.


econews

Χίλιες και μία χρήσεις της γεωθερμίας!


Υπάρχουν οι αιρετικές φωνές που λένε πως η γεωθερμική ενέργεια έχει περιορισμένες δυνατότητες χρήσης (λουτρά, θερμοκήπια) και δεν προσφέρεται για ποικιλόμορφες επενδυτικές πρωτοβουλίες, κάτι που δεν είναι πραγματικότητα και θα σας εξηγήσουμε ευθύς αμέσως γιατί.

Σήμερα, οι χρήσεις της γεωθερμικής ενέργειας καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα οικονομικών δραστηριοτήτων και εφαρμογών, κάτι που ασφαλώς εξαρτάται και από τη θερμοκρασία και την ποιότητα των ρευστών. Μεταξύ των άμεσων εφαρμογών της γεωθερμίας, εκεί όπου γίνεται δηλαδή απευθείας αξιοποίηση της θερμότητας των ρευστών, περιλαμβάνονται η θέρμανση χώρων, οι αγροτικές χρήσεις, οι υδατοκαλλιέργειες, οι βιομηχανικές χρήσεις, η λουτροθεραπεία και αντλίες θερμότητας κλιματισμού.

Σε κάποιες γεωθερμικές εφαρμογές απαιτείται η μεταφορά της θερμότητας των ρευστών σε ένα ρευστό λειτουργίας (κυρίως γλυκό νερό ή, και αέρας) με τη χρήση εναλλακτών θερμότητας και εν συνεχεία χρησιμοποιείται η αποκτημένη θερμότητα αυτού του ρευστού λειτουργίας, με πολλές βιομηχανικές χρήσεις όπως: Αφαλάτωση νερού (π.χ. σε νησιωτικές και παραθαλάσσιες περιοχές με έντονο πρόβλημα επάρκειας γλυκού νερού), Χώνευση βιολογικής λάσπης και λυμάτων, Ξήρανση γης, Παραγωγή απεσταγμένου νερού, , Ανάκτηση πετρελαίου, Εξόρυξη, Ξήρανση ξυλείας, Λουτροθεραπεία, Ιαματικά Λουτρά και spa, Πισίνες αναψυχής κ.ά.

Στην πατρίδα μας την Ελλάδα, υπάρχει σημαντικός αριθμός γεωθερμικών πεδίων χαμηλής ενθαλπίας (θερμοκρασίας 25-90οC) σε όλες τις περιοχές της χώρας, με ρευστά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές άμεσες εφαρμογές.

Η έρευνα για την αναζήτηση γεωθερμικής ενέργειας στην Ελλάδα άρχισε το 1971 με κύριο φορέα το ΙΓΜΕ και μέχρι το 1979 αφορούσε μόνο περιοχές υψηλής ενθαλπίας. Αργότερα η ΔΕΗ, στην προσπάθεια αναζήτησης ηλεκτροπαραγωγικών μεθόδων ανέλαβε τις παραγωγικές γεωτρήσεις υψηλής ενθαλπίας και ανέπτυξε τα πεδία, χρηματοδοτώντας τις έρευνες σε γεωθερμικές περιοχές όπου υπήρχαν πιθανότητες ανεύρεσης γεωθερμικής ενέργειας. ‘Έτσι δημιουργήθηκε ένας χάρτης γεωθερμικής ροής και ύπαρξης τέτοιον πεδίων στον Ελληνικό χώρο, και φάνηκε ότι υπάρχει στην χώρα τεράστια γεωθερμική δυναμική.

Από το 1971 ερευνήθηκαν οι εξής περιοχές: Μήλος, Λέσβος, Κως, Νίσυρος, Κίμωλος, Σαντορίνη, Σαμοθράκη, Μέθανα, Καμένα Βούρλα, Σουσάκι Κορινθίας, Υπάτη, Θερμοπύλες , Αιδηψός, , Πολύαιγος, Νότια Θεσσαλία, Αλμωπία, περιοχή Στρυμόνα, περιοχή Ξάνθης, και άλλες.

Ειδικά στα νησιά Μήλο και Νίσυρο οι επιστήμονες ανακάλυψαν σπουδαία γεωθερμικά πεδία και έκαναν γεωτρήσεις παραγωγής. Στην Νίσυρο μετρήθηκαν θερμοκρασίες μέχρι 350 °C σε βάθος 1500 m., ενώ στην Μήλο βρέθηκαν θερμοκρασίες της τάξης των 300° C σε βάθος 1000 m. Οι γεωτρήσεις αυτές θα μπορούσαν να στηρίξουν μονάδες ηλεκτροπαραγωγής 5 και 20 ΜW, ενώ το πιθανό συνολικό δυναμικό υπολογίζεται να είναι την τάξης των 500 και 200 MW αντίστοιχα. Δυστυχώς και οι δυο έρευνες έμειναν στα χαρτιά


ΒΙΟΜΑΖΑ

KERBEROS έγραψε: Χίλιες και μία χρήσεις της γεωθερμίας!


Ειδικά στα νησιά Μήλο και Νίσυρο οι επιστήμονες ανακάλυψαν σπουδαία γεωθερμικά πεδία και έκαναν γεωτρήσεις παραγωγής. Στην Νίσυρο μετρήθηκαν θερμοκρασίες μέχρι 350 °C σε βάθος 1500 m., ενώ στην Μήλο βρέθηκαν θερμοκρασίες της τάξης των 300° C σε βάθος 1000 m. Οι γεωτρήσεις αυτές θα μπορούσαν να στηρίξουν μονάδες ηλεκτροπαραγωγής 5 και 20 ΜW, ενώ το πιθανό συνολικό δυναμικό υπολογίζεται να είναι την τάξης των 500 και 200 MW αντίστοιχα. Δυστυχώς και οι δυο έρευνες έμειναν στα χαρτιά


ΒΙΟΜΑΖΑ

Ανακρίβειες!!! Στη Μήλο απο τη 10ετία του 70 έγιναν γεωτρήσεις, εγκαταστάθηκαν και λειτούργησε απο το 1986 πιλοτική μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας 2MW απο τη ΔΕΗ και κάποια ιδιωτική εταιρεία. Και παραλίγο να καταστρέψουν το νησί. Έκτοτε στη Μήλο ούτε να ακούνε θέλουν σχετικά με την "αξιοποίηση" του γεωθερμικού πεδίου στη δε Νίσυρο που επισκέφθηκα πέρυσι το καλοκαίρι στο λιμάνι σε υποδέχονται με πανώ των κατοίκων που επίσης αντιδρούν. Δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην επιχειρηματικότητα. Ακολουθεί σχετική δημοσίευση

1988 Το υδρόθειο απλώνεται σε όλη την πεδιάδα, κοντά στην παλιά Χώρα (Ζεφυρία) και καταστρέφει ό,τι βρίσκει στο δρόμο του. Δένδρα, ζώα, αέρας, θάλασσα διαβρώνονται και σύντομα πεθαίνουν από τις αναθυμιάσεις και την καυστικότητα του αερίου. Η γεωθερμία που προοριζόταν να δώσει ζωή στη Μήλο, φέρνει την καταστροφή. Οι Μηλιοί βρίσκονται σε απελπισία, αφού βλέπουν κάθε μέρα κάτι από το νησί τους να χάνεται. Οι μονάδες γεωθερμίας που υπάρχουν διάσπαρτες είναι μια μόνιμη απειλή για την υγεία τους αλλά και το περιβάλλον.

geothermia6"Όταν λειτουργούσε η γεωθερμία στον Αδάμαντα, βρίσκαμε το πρωί τα ρούχα πράσινα και τσούζανε τα μάτια μας, Σήμερα υπάρχει ταρίφα για κάθε τι που χτυπιέται από το υδρόθειο. Τόσο κάνει ένα δένδρο, τόσο ένα κατσίκι. Θα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε τα νησί αν κάνουν γεωθερμία στον Αδάμαντα. Οι ξένοι το καλοκαίρι ρωτάνε "γιατί μυρίζει;" και δεν ξέρουμε τι να πούμε. Οι παραλίες μας καταστρέφονται. Στην Αγία Κυριακή καταλήγει ο αγωγός και μολύνει την θάλασσα" λένε κάτοικοι της Μήλου εκείνη την εποχή

Ο Σύλλογος Επαγγελματιών καταθέτει αγωγή ασφαλιστικών μέτρων, που εκδικάστηκε στις 8 Νοεμβρίου 1988. Η επιτροπή αγώνα για τη σωτηρία την Μήλου λέει : "Η δικαίωσή μας είναι ένα βήμα για τη συνέχιση του αγώνα μας. Δεν έχουμε τα μέσα, όμως έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Είμαστε αποφασισμένοι να δράσουμε δυναμικά"

1989 Παύει οριστικά η λειτουργία της πιλοτικής μονάδας μετά από συνεχείς έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής, λόγω της διαρροής υδρόθειου στην ατμόσφαιρα.

1993 Γίνεται διάρρηξη του τοιχώματος στη μία γεωθερμική γεώτρηση με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη εκτόξευση μεγάλων ποσοτήτων γεωθερμικού ρευστού, όπου εκτός των ενώσεων βαρέων μετάλλων και του υδρόθειου ανιχνεύθηκαν ενώσεις αρσενικού.

1994 Η αποκατάσταση (κλείσιμο της γεώτρησης) έγινε μετά από μήνες με την συνδρομή Ιταλών ειδικών. Από το ατύχημα καταστράφηκε το φυτικό κεφάλαιο της περιοχής και οι κάτοικοι απομακρύνθηκαν από την γύρο περιοχή, ενώ η όλη αντίδραση κράτους και ΔΕΗ σε όλη την διάρκεια ήταν από αδιαφορία μέχρι υπεκφυγές και έλλειψη ενημέρωσης.
Η ένταση που έζησε η Μήλος ήταν πρωτόγνωρη και τραυματική. Έκτοτε η ΔΕΗ συνεχίζει να σχεδιάζει επί χάρτου χωρίς την τεκμηριωμένη ενημέρωση των κατοίκων της Μήλου και πάντοτε αντιμετωπίζεται από τους Μηλιούς με χλευασμό.

Πηγές: εφημερίδα "24 ώρες" φύλλο της Δευτέρας 31 Οκτωβρίου 1988, wikipedia, ΙΓΜΕ

Πιέρεια Μούσα


Πως φτιάχνω Μπρικέτες – Biomass briquettes


Οι μπρικέτες, δεν είναι κάτι το καινούργιο. Χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο εδώ και χρόνια και ειδικά σε υποανάπτυκτες περιοχές. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε αυτές τις περιοχές, καθώς φτιάχνονται εύκολα, από ανακυκλώσιμα υλικά, που υπάρχουν σε αφθονία στο μέρος παραγωγής. Η καύση μπρικέτας, είναι οικολογική, σε σχέση με την καύση ορυκτών καυσίμων και προτιμάται σε σχέση με αυτά, από οικολογικής άποψης.
Ας δούμε όμως, πως μπορούμε να τις φτιάξουμε και τι χρειαζόμαστε. Οι μπρικέτες φτιάχνονται με βιομάζα, οποιαδήποτε. Είτε είναι κλαδιά, χόρτα, καλάμια, τσόφλια κτλ. Θα πρέπει όμως αρχικά, αυτή την βιομάζα να την επεξεργαστούμε

Η επεξεργασία/καρβουνοποίηση της βιομάζας δεν είναι πάντα απαραίτητη. Εξαρτάται από το υλικό που θα χρησιμοποιήσουμε. Για παράδειγμα, μπορούμε να φτιάξουμε μπρικέτες από άχυρα και πριονίδια, χωρίς να χρειαστεί να τα μετατρέψουμε πρώτα σε κάρβουνο.
. Οι συνήθεις τρόποι είναι η πυρόλυση και η καρβουνοποίηση, με την δεύτερη να προτιμάται, λόγο της ευκολίας της. Συνεπώς, συγκεντρώνουμε την βιομάζα μας και την μετατρέπουμε σε κάρβουνο. Αφού την μετατρέψουμε σε κάρβουνο, την τρίβουμε ώστε να μπορεί να ανακατευτεί με το δεύτερο υλικό μας, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο, παρά χαρτί το οποίο έχουμε μουλιάσει σε νερό, ώστε να γίνει σαν χυλός. Η αναλογία νερού-χαρτιού είναι περίπου 1 προς 1, εξαρτώμενο πάντα από το χαρτί. Καλύτερο χαρτί για αυτήν την χρήση, είναι το χαρτί εφημερίδας και από τετράδια. Το illustation, δεν νομίζω να έχει τα ίδια αποτελέσματα.
Κόβουμε το χαρτί σε μικρά-μικρά κομματάκια και το ανακατεύουμε με το νερό. Αφήνουμε τον κουβά στην άκρη για περίπου μια μέρα, ώστε το μείγμα χαρτί-νερό να γίνει σαν χυλός. Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε την βιομάζα μας. Παράγουμε δηλαδή κάρβουνο, από την βιομάζα και το τρίβουμε/κόβουμε σε μικρά κομματάκια. Μπορείτε μάλιστα, να χρησιμοποιήσετε τα τρίμματα από κάρβουνο που μένουν στον πάτο των τσουβαλιών με κάρβουνα. Αν ψήνετε και χρησιμοποιείτε κάρβουνα, σίγουρα θα έχετε στην άκρη και είναι κρίμα να τα πετάμε. Ειδικά όταν από αυτά τα τρίμματα, μπορούμε να φτιάξουμε τα δικά μας κάρβουνα
Εφόσον έχουμε τα υλικά μας έτοιμα, τα αναμιγνύουμε πάλι σε αναλογία ένα προς ένα (1-1), ίσως λίγο βιομάζα παραπάνω. Στην ουσία, δεν υπάρχει προκαθορισμένη συνταγή. Όλα εξαρτώνται από τα υλικά που χρησιμοποιούμε, οπότε προσθέτουμε τις “πρώτες” ύλες, με το μάτι και την εμπειρία μας.
Το αναμεμιγμένο υλικό που έχουμε τώρα, το βάζουμε σε ένα είδος πρέσας και το συμπιέζουμε, ώστε να φύγει όσο περισσότερο νερό μπορούμε. Για κατασκευές, δείτε τα video, παρακάτω. Αφού αφαιρέσουμε το νερό, αφήνουμε την μπρικέτα να στεγνώσει στον ήλιο. Το στέγνωμα εξαρτάται, από το πόσο νερό, έχει απομείνει στην μπρικέτα, καθώς και τις καιρικές συνθήκες. Σίγουρα πάνω από μια μέρα, πάντως. Για να είστε σίγουροι, ανοίξτε/σπάστε μια και θα πρέπει εσωτερικά να είναι στεγνή. Έτοιμη η μπρικέτα. Μπορείτε να την κάψετε σε σόμπα, στο τζάκι ή σε μια οποιαδήποτε φωτιά.

Μια ακόμα πιο εύκολη διαδικασία κατασκευής μπρικέτας, είναι αντί να χρησιμοποιήσουμε βιομάζα, να χρησιμοποιήσουμε πριονίδια. Είτε από την κοπή των δικών μας ξύλων, είτε από κάποιο ξυλουργικό μαγαζί. Η μέθοδος είναι ίδια με την προηγούμενη, αλλά δεν χρειάζεται να φτιάξουμε κάρβουνο, χρησιμοποιούμε το πριονίδι, όπως είναι. Η υπόλοιπη διαδικασία είναι η ίδια. Δείτε και τα παρακάτω βίντεο και θα καταλάβετε καλύτερα.

Για καλύτερη καύση και μικρότερο χρόνο στεγνώματος, μπορείτε να τις φτιάξετε με τρύπα στην μέση
Το νερό που βγαίνει από την συμπίεση της μπρικέτας, καλό είναι να το συλλέγεται σε κάποιο δοχείο και να το πετάξετε σε χώμα. Μην το αφήσετε να πέσει μέσα σε σιφώνια, καθώς περιέχει ουσίες που λειτουργούν ως κόλλα και θα σας δημιουργήσει πρόβλημα.
Στις περισσότερες κατασκευές που έχω δει, χρησιμοποιούν γρύλο αυτοκινήτου, όπως αυτό που έχετε στο αυτοκίνητο σας για αλλαγή ρεζέρβας. Είναι μια πολύ έξυπνη λύση, χωρίς κόστος και με πολύ καλά αποτελέσματα. Μόνο μην αφήνετε να πέφτουν τα νερά στο γρύλο, καθώς με την χρήση θα χαλάσει.
Κατασκευές





Πηγές

en.wikipedia.org/wiki/Briquette
en.wikipedia.org/wiki/Biomass_briquettes

Τι είναι οι αντλίες θερμότητας (ΑΘ);


Σε μια εποχή όπου η αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων ψύξης-θέρμανσης μπαίνει σε πρώτο πλάνο, με στόχο τη μείωση των εξόδων, οι αντλίες θερμότητας παρουσιάζονται ως μια αρκετά συμφέρουσα λύση. Η μεγάλη αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, σε συνδυασμό με την επικείμενη αναπροσαρμογή του ειδικού φόρου κατανάλωσης από τον ερχόμενο Οκτώβρη αλλά και τη γενικότερη οικονομική κατάσταση, δημιουργούν την ανάγκη για εξεύρεση λύσεων που περιορίζουν τα κόστη μιας κατοικίας. Και αυτό γιατί τα χρηματικά ποσά που δαπανούμε για να ψύξουμε ή να θερμάνουμε την κατοικία μας αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο, επιβαρύνοντας σε μεγάλο βαθμό τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Οι αντλίες θερμότητας παρουσιάζονται ως μια αρκετά ενδιαφέρουσα λύση, καθώς μπορούμε να μειώσουμε τα έξοδα μας κατά πολύ. Για αυτό άλλωστε στις περισσότερες χώρες τις Βόρειας Ευρώπης τα εν λόγω συστήματα τυγχάνουν ευρείας εφαρμογής.
Έτσι, οι αντλίες θερμότητας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ψύξη και για θέρμανση χώρων, παρουσιάζοντας πλεονεκτήματα όπως το μικρότερο κόστος λειτουργίας, σε σχέση με όλα τα γνωστά κεντρικά συστήματα θέρμανσης. Ωστόσο, έχουν μεγαλύτερο κόστος αγοράς και εγκατάστασης σε σχέση με τις υπάρχουσες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται. Τέλος, δε θα πρέπει να παραλείψουμε ότι, οι αντλίες θερμότητας έχουν το μικρότερο «ενεργειακό αποτύπωμα», όσον αφορά στη μόλυνση του περιβάλλοντος και την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα (CO2), κάτι που εξαρτάται από τον τρόπο παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας.

Τι είναι οι αντλίες θερμότητας (ΑΘ)
Οι αντλίες θερμότητας είναι υψηλής απόδοσης συσκευές θέρμανσης-ψύξης για οικιακή χρήση, ενώ χρησιμοποιούνται και σε άλλους τύπους κτιρίων. Η ονομασία-κατηγοριοποίηση τους διαφοροποιείται ανάλογα με τον τρόπο λειτουργίας τους, λαμβάνοντας υπόψη δύο βασικές παραμέτρους.
Η πρώτη παράμετρος χαρακτηρίζει το μέσο που χρησιμοποιείται για την άντληση της θερμότητας από το περιβάλλον (ή αποδίδεται το καλοκαίρι το «ψύχος») και συνήθως είναι ο εξωτερικός αέρας. Σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις, η θερμότητα μπορεί να αντλείται είτε από το έδαφος, το οποίο έχει σταθερή σχεδόν θερμοκρασία από 12 έως 15ο C και η αντλία θερμότητας χαρακτηρίζεται ως γεωθερμική κλειστού κυκλώματος οριζόντιας ή κατακόρυφης διάστρωσης σωληνώσεων, είτε από το νερό του υπεδάφους (θερμό ή κρύο), της θάλασσας ή λίμνης, (η αντλία θερμότητας χαρακτηρίζεται ανοιχτού κυκλώματος). Στις περιπτώσεις αυτές, το μέσο μεταφοράς της θερμότητας είναι το νερό (με την πρόσμειξη κατάλληλων αντιψυκτικών).
Η δεύτερη παράμετρος χαρακτηρίζει το μέσο που χρησιμοποιείται για την απόδοση της θερμότητας στο κτίριο και μπορεί να είναι ο αέρας (με ή χωρίς κύκλωμα αεραγωγών), ή το νερό σε κυκλώματα ενδοδαπέδιας θέρμανσης, fan coil, καλοριφέρ, boiler, κ.ά. Ενδεικτικά, τα κλιματιστικά τύπου split αποτελούν αντλία θερμότητας αέρα/αέρα.
Συνήθως, οι αντλίες θερμότητας αποτελούνται από δύο μέρη που συνδέονται με σωληνώσεις. Την εξωτερική που αντλεί τη θερμότητα από το περιβάλλον και την εσωτερική μονάδα που την προσδίδει.
Στα όσα ακολουθούν, αναλύουμε τον τρόπο λειτουργίας των αντλιών θερμότητας «αέρα-αέρα», καθώς είναι πιο προσιτές στην εγκατάστασή τους, έχοντας τη μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό.

Από τι αποτελείται και πως λειτουργεί ένα σύστημα με αντλία θερμότητας
Μια αντλία θερμότητας «αέρα-αέρα», στις οποίες αναφερόμαστε, αποτελείται από τον εξωτερικό και εσωτερικό εναλλάκτη, τον συμπιεστή και τη βαλβίδα εκτόνωσης. Έτσι, στην περίπτωση που προτίθεται κάποιος να εγκαταστήσει ένα τέτοιο σύστημα, καλεί την εταιρεία της επιλογής του, ώστε να κάνει την ανάλογη μελέτη. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, επιλέγονται η ισχύς και ο τύπος του συστήματος ώστε να είναι αποδοτικό, ενώ γίνεται η ανάλογη χωροθέτηση των επιμέρους μερών. Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του συστήματος, ο συμπιεστής της αντλίας θερμότητας, που λειτουργεί με ηλεκτρική ενέργεια, συμπιέζει το αέριο ψυκτικό μέσο (το γνωστό freon), αυξάνοντας έτσι τη θερμοκρασία και την πίεσή του. Η θερμότητα του ψυκτικού μέσου, αποδίδεται μέσω ενός εναλλάκτη (συμπυκνωτή) είτε στο κλειστό κύκλωμα του νερού θέρμανσης, είτε στον εσωτερικό αέρα του κτιρίου, ανάλογα με τον τύπο της αντλίας θερμότητας.
Στην έξοδο του συμπυκνωτή, το ψυκτικό μέσο έχει υγροποιηθεί. Με τη χρήση μιας βαλβίδας εκτόνωσης το ψυκτικό μέσο εκτονώνεται (μειώνεται απότομα η πίεσή του) με αποτέλεσμα να ψύχεται. Με τη χρήση ενός δεύτερου εναλλάκτη, το ψυκτικό υγρό, μέσω της εξάτμισης, απορροφά θερμότητα από το εξωτερικό περιβάλλον. Στη συνέχεια ο συμπιεστής αναρροφά το αέριο, πλέον, ψυκτικό μέσο, ολοκληρώνοντας έτσι τον ψυκτικό κύκλο. Το καλοκαίρι αντιστρέφεται η διαδικασία αυτή ψύχοντας το εσωτερικό του κτιρίου και αποδίδοντας την θερμότητα στο περιβάλλον.

Πόσο κοστίζει μια αντλία θερμότητας;
Για μια μονοκατοικία 150 τ.μ. η τοποθέτηση αντλία θερμότητας αέρα/ νερού, έχει μέσο κόστος εγκατάστασης από 7.000 έως 12.000 ευρώ. Για τη εγκατάσταση αντλίας θερμότητας νερού/νερού ίδιας απόδοσης, το κόστος είναι από 8.000 έως 15.000 ευρώ, με επιπλέον το κόστος εγκατάστασης του γεοεναλλάκτη, δηλαδή το δίκτυο των σωληνώσεων από όπου θα αντλείται η θερμότητα του εδάφους.
Στην περίπτωση αυτή, ο βαθμός απόδοσης της αντλίας θερμότητας αυξάνεται κατά μια τουλάχιστον μονάδα. Η ποιότητα των επιμέρους εξαρτημάτων, τα παρελκόμενα και οι αυτοματισμοί ελέγχου της αντλίας θερμότητας, μεταβάλλουν τη τιμή αλλά και το κόστος λειτουργίας της. Η αγορά έχει μεγάλη ποικιλία αντλιών θερμότητας, με δεδομένο πως κατασκευάζονται από, σχεδόν, κάθε επώνυμη εταιρεία κλιματιστικών.

Μείωση του κόστους κατά το ήμισυ
Το θέμα του κόστους λειτουργίας της αντλίας θερμότητας είναι επίκαιρο λόγω των συνεχών (αυξητικών) μεταβολών των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, καθώς και της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας (KWh).
Ο ακριβής υπολογισμός του κόστους λειτουργίας μιας τυπικής αντλίας θερμότητας αέρα/νερού είναι δύσκολος. Έτσι, με τις φετινές τιμές, αν το μέσο κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για μια κατοικία είναι 0,14 ευρώ/ KWh, (λόγω νυχτερινού και διαβαθμισμένης κλίμακας χρεώσεων) και ο μέσος βαθμός απόδοσης της αντλίας θερμότητας είναι 3, τότε το κόστος της παραγόμενης ενέργειας θέρμανσης της αντλίας θερμότητας είναι 0,14/3=0,046 ευρώ/KWh. Αντίστοιχα το κόστος θέρμανσης με πετρέλαιο μπορεί να υπολογιστεί ως εξής: Η ενέργεια που παράγει η καύση ενός λίτρου πετρελαίου σε ένα τυπικό λέβητα είναι περίπου 10,8 KWh/lit και κοστίζει (μέση τιμή) 1 ευρώ/λίτρο. Το κόστος της παραγόμενης ενέργειας θέρμανσης του λέβητα είναι 1/10,8= 0,092 ευρώ/KWh. Αν μια κατοικία καταναλώνει ετησίως περίπου 2.000 λίτρα πετρέλαιο θέρμανσης και πληρώνει περίπου 2.000 ευρώ/έτος, με χρήση αντλίας θερμότητας θα πληρώνει 1.000 ευρώ/έτος ηλεκτρικό ρεύμα.
Με βάση τα παραπάνω, η εγκατάσταση αντλίας θερμότητας σε υπάρχοντα κτίρια είναι ένα οικονομικό και λιγότερο τεχνικό θέμα που θα απασχολήσει στο άμεσο μέλλον τους περισσότερους ιδιοκτήτες κατοικιών. Η βέλτιστη λύση είναι ένα μεικτό σύστημα συσκευών παραγωγής θερμότητας, (υπάρχων λέβητας, αντλία θερμότητας και ηλιακοί συλλέκτες) όπου ανάλογα με τις ανάγκες και τις εξωτερικές συνθήκες, θα επιλέγεται από ένα αυτοματισμό ελέγχου, η βέλτιστη μονάδα παραγωγής και αποθήκευσης της θερμικής ενέργειας.

Ξέρατε ότι...
Η λειτουργία της αντλίας θερμότητας βασίζεται στον ‘ψυκτικό κύκλο’. Το χειμώνα, από το εξωτερικό περιβάλλον ‘απορροφάται’ (αντλείται) θερμότητα με τη βοήθεια ενός συμπιεστή και η ενέργεια αυτή ‘αποδίδεται’ στο εσωτερικό του κτιρίου.
Για να γίνει κατανοητή η λειτουργία της αντλίας θερμότητας αρκεί να φανταστούμε τη θερμότητα ως μικρές διάσπαρτες μπάλες στο περιβάλλον, όπου το μέγεθος τους είναι ανάλογο της θερμοκρασίας.
Ο ρόλος της αντλίας θερμότητας είναι να «συλλέγει» τις μπάλες αυτές από το περιβάλλον και να τις διοχετεύει στο κτίριο.
Όταν η θερμοκρασία του περιβάλλοντος κατεβαίνει, οι μπάλες αυτές «μικραίνουν». Απαιτείται έτσι περισσότερη προσπάθεια (ηλεκτρική ενέργεια), προκειμένου να μαζευτεί και να αποδοθεί στο κτίριο ο αναγκαίος αριθμός από μπάλες, δηλαδή η αναγκαία ποσότητα θερμότητας. Γίνεται, έτσι, κατανοητό πως η ικανότητα της αντλίας θερμότητας να μαζεύει τις θερμές μάζες, με άλλα λόγια ο βαθμός απόδοσης της αντλία θερμότητας, μεταβάλλεται ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Ο τυποποιημένος βαθμός απόδοσης των διαφόρων αντλιών θερμότητας (COP για εξωτ. θερμοκρασία +7ο C) κυμαίνεται από 3 έως 5,5. Αυτό σημαίνει πως, για κάθε μια μονάδα ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνουν οι αντλίες, αντλούν από το περιβάλλον και παρέχουν στο κτίριο 3 έως 5,5 μονάδες θερμικής ενέργειας. Νέοι συμπιεστές με ηλεκτρ/ρες inverter και νέα ψυκτικά μέσα (όπως το CO2), προβλέπεται να βελτιώσουν τον βαθμό απόδοσης των αντλιών θερμότητας ακόμη περισσότερο.


ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Πώς μας κλέβουν τα βενζινάδικα


Τέσσερα νέα και παλιά κόλπα χρησιμοποιούν οι επιτήδειοι πρατηριούχοι για να κλέψουν τον πελάτη στην μέτρηση της βενζίνης που του βάζουν στο ρεζερβουάρ.

Το θέμα της κλοπής στην αντλία από πρατηριούχους επανήλθε στην επικαιρότητα μετά τις αποκαλύψεις υψηλόβαθμου στελέχους του υπουργείου Οικονομικών που μίλησε για παραμηχανισμό που μπλοκάρει την εγκατάσταση συστήματος εισροών-εκροών το οποίο θα έδινε οριστικά λύση στο πρόβλημα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα στα ΝΕΑ, οι πρατηριούχοι χρησιμοποιούν τρία κόλπα από το παρελθόν αλλά και ένα νέο:

1)Τηλεχειρισμός. Τοποθετούν ειδικό μηχανισμό στην αντλία που τους επιτρέπει να «μαγειρεύουν» με τηλεχειριστήριο το τελικό ποσό.

2)Αντλίες με ειδικά τσιπ. Βάζουν ειδικά τσιπ στην πλακέτα της αντλίας ώστε να γράφει παραπάνω. Η μέθοδος είναι παλιά και ήδη υπάρχουν συλλήψεις.

3)Θέρμανση. Το κόλπο εδώ είναι η αύξηση της θερμοκρασίας (άρα και η αύξηση του όγκου) του καυσίμου μέσα στη δεξαμενή με μια ειδική «σερπαντίνα ζεστού νερού». Ετσι, αμέσως μετά την είσοδό του στο ρεζερβουάρ, ο δείκτης της βενζίνης ανεβαίνει πολύ, για να υποχωρήσει λίγα λεπτά μετά.

4)Πρόσμειξη με αιθανόλη. Είναι η «μόδα» στα πρατήρια βενζίνης και ήδη αρκετά διαδεδομένη αφού η αιθανόλη, που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία χημικών και χρωμάτων, δεν φορολογείται με ειδικό φόρο κατανάλωσης (ΕΦΚ) και άρα το κόστος είναι χαμηλό. Ετσι ο οδηγός πληρώνει βενζίνη αλλά αγοράζει ένα μείγμα με αιθανόλη, που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και ζημιές στον κινητήρα, εφόσον γίνει σε υψηλό ποσοστό.
Να σημειωθεί ότι όλα τα αυτοκίνητα μπορούν να κάψουν χωρίς πρόβλημα αμόλυβδη βενζίνη, που περιέχει βιοαιθανόλη σε ποσοστό έως 5%, ενώ περίπου το 90% των Ι.Χ. ανταποκρίνεται άριστα ακόμη και όταν αυξηθεί το ποσοστό της αιθανόλης στο 10%.

Σε πολλά σύγχρονα μοντέλα με καταλύτη είναι δυνατή η χρήση καυσίμου με 75% βενζίνη και 25% αιθανόλη, καθώς αναλαμβάνει τον έλεγχο και τη ρύθμιση της ανάφλεξης ο αισθητήρας λάμδα. Αν νοθευτεί πάντως η βενζίνη με υψηλότερο ποσοστό αιθανόλης ή δεν διαθέτει ο κινητήρας ανάλογες προδιαγραφές, τότε θα αρχίσει να λειτουργεί ακανόνιστα αι ενδεχομένως να πάθουν μεγάλη βλάβη το καπάκι, τα έμβολα, οι βαλβίδες, η αντλία και τα σωληνάκια βενζίνης.

Πάντως η πρόσμειξη αιθανόλης στη βενζίνη αυξάνει θεαματικά την κατανάλωση έως και 30%, ταυτόχρονα όμως αυξάνεται και η ισχύς του κινητήρα. Ορισμένες από τις χώρες με εκτεταμένη χρήση βιοαιθανόλης είναι η Βραζιλία, όπου παράγεται κυρίως από ζαχαροκάλαμο, η Σουηδία (προέρχεται μεταξύ άλλων από κομποστοποίηση των σκουπιδιών) και οι ΗΠΑ.

Στο εξωτερικό κυκλοφορούν εργοστασιακά μοντέλα με προδιαγραφές χρήσης του καυσίμου Ε85 (85% βιοαιαθανόλη, 15% βενζίνη), που κοστίζουν περίπου 1.000 ευρώ ακριβότερα από τα συμβατικά.


newsbomb.gr